#เมื่อศาลชั้นต้นไม่รับอุทธรณ์ คู่ความต้องการที่จะใช้สิทธิอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายอย่างไรบ้าง ?
#เมื่อศาลชั้นต้นไม่รับอุทธรณ์ คู่ความต้องการที่จะใช้สิทธิอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายอย่างไรบ้าง ?
#เมื่อศาลชั้นต้นไม่รับอุทธรณ์ คู่ความต้องการที่จะใช้สิทธิอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์จะต้องปฏิบัติตามกฎหมายอย่างไรบ้าง ?
ป.วิ.พ. มาตรา 234 วางหลักว่า ถ้าศาลชั้นต้นไม่รับอุทธรณ์ ผู้อุทธรณ์อาจอุทธรณ์คำสั่งศาลนั้นไปยังศาลอุทธรณ์โดยยื่นคำขอเป็นคำร้องต่อศาลชั้นต้น และนำค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางศาลและนำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาลภายในกำหนดสิบห้าวันนับแต่วันที่ศาลได้มีคำสั่ง
คำว่า “ศาลชั้นต้นไม่รับอุทธรณ์” หมายความถึง ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์ตามมาตรา 230 หรือปฏิเสธไม่ส่งอุทธรณ์ไปยังศาลอุทธรณ์ตามมาตรา 232
ดังนี้ การอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ ผู้อุทธรณ์จะต้อง
- ต้องยื่นคำขอเป็นคำร้องต่อศาลชั้นต้น
- ต้องยื่นภายใน 15 วัน นับแต่วันที่มีคำสั่ง
- ต้องนำเงินค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางศาล
- ต้องนำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาล
แต่ถ้าหากหนี้ตามคำพิพากษาไม่ใช่หนี้ที่เป็นตัวเงิน ก็ไม่มีเงินตามคำพิพากษาหรือคำสั่งที่จะต้องนำมาวางศาลตามมาตรา 234 นี้ หรือหากในเวลาที่มีการยื่นอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ ถ้าปรากฏว่าหนี้ตามคำพิพากษาตามยอมที่ผู้อุทธรณ์จะต้องชำระนั้นยังไม่ถึงกำหนด ดังนี้ ผู้อุทธรณ์ก็ไม่ต้องวางเงินตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาล
การวางเงินหรือหาหลักประกันตามมาตรา 234 นี้เป็นหน้าที่ของผู้อุทธรณ์ ไม่ใช่หน้าที่ของศาลที่จะต้องเตือนก่อนตามมาตรา 18 แต่ถ้าศาลเห็นว่าผู้อุทธรณ์อาจไม่เข้าใจหรือหลงลืม อาจสั่งให้นำเงินหรือหลักประกันมาวางศาลในกำหนดเวลาได้ ซึ่งน่าจะถือเป็นการขยายเวลาให้ตามมาตรา 23 แต่บางกรณีก็ถือว่าเป็นอำนาจของศาลชั้นต้นตามมาตรา 232
คำพิพากษาฎีกาที่ 2729/2535 ผู้อุทธรณ์ยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งไม่รับอุทธรณ์ โดยไม่ได้นำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันให้ไว้ต่อศาล เป็นการฝ่าฝืน ป.วิ.พ. มาตรา 234 ศาลอุทธรณ์ชอบที่จะยกคำร้องอุทธรณ์คำสั่งของจำเลยได้ และการที่ศาลอุทธรณ์สั่งตามมาตรา 234 โดยมิได้กำหนดวันเวลาให้ผู้อุทธรณ์ปฏิบัติ ก็ไม่ใช่เป็นการฝ่าฝืนกฎหมาย เพราะมาตรา 234 มิได้บังคับให้ศาลอุทธรณ์ปฏิบัติเช่นนั้น บทบัญญัติมาตรานี้บังคับผู้อุทธรณ์แต่ผู้เดียวให้ปฏิบัติ หาใช่เป็นหน้าที่ของศาล
คำพิพากษาฎีกาที่ 310/2538 ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้จำเลยนำเงินค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางศาล หรือนำเงินมาชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันไว้ต่อศาลภายใน 15 วัน อันเป็นการให้จำเลยเลือกปฏิบัติในทางใดทางหนึ่ง ซึ่งแม้ไม่ชอบด้วย มาตรา 234 เมื่อจำเลยปฏิบัติตามคำสั่งศาลชั้นต้นโดยนำเงินค่าฤชาธรรมเนียมทั้งปวงมาวางศาลภายในกำหนด จึงมีเหตุน่าเชื่อว่าจำเลยไม่มีเจตนาฝ่าฝืนไม่นำเงินที่ต้องชำระตามคำพิพากษาหรือหาประกันไว้ต่อศาล การที่ศาลอุทธรณ์มีคำสั่งยกคำร้องของจำเลยจึงเป็นการไม่ชอบ
#สำนักกฎหมายนำชัย พรมทา
Contact Us
ทนายนำชัย พรมทา โทร : 086-331-4759
ทนายสถิตย์ อินตา โทร : 083-568-1148
E-mail : numchailaw.office@gmail.com
